Competentiegericht solligesprek machinist

Bedankt alsnog voor de reacties. In de uitnodigingsmail staat dat je een aantal voorbeelden moet kunnen geven uit bv je vorige baan waaruit blijkt dat je bepaalde competenties bezit.

Na de plichtmatige voorstel dingetjes/diplomacheck ging het snel door naar mijn cv en vanuit daar werden alleen maar negatieve zaken gedestilleerd. Ik ben gestopt met mijn vorige baan nav een traumatische gebeurtenis. Ik begrijp heel goed dat je er dan meer van wil weten, maar dit waren een recruiter en teammanager en daarmee geen gekwalificeerde psychologen. Zij trokken echter vrijwel direct de conclusie: die willen we niet hebben. Dat zag je vrijwel meteen gebeuren. Je kon ze meteen zien denken: als deze een voorval op het spoor beleefd, dan is de kans groot op (verdere) traumatische schade en dat willen we niet. Maar het was en is appels met peren vergelijken. Op of bij het spoor kiezen mensen zelf voor de dood en hoe je daarmee denkt te dealen is totaal wat anders dan wanneer je zelf dat in de ogen hebt gekeken. 

Dit kostte veel tijd om door te spreken en daarna moest ik een negatief aspect van de baan benoemen. Tja, daar was ik niet op voorbereid. We gingen het toch hebben over benodigde competenties? Ik wist zo 1-2-3 niet iets te bedenken en kreeg een ingeving om vervelende roosters met nachtdiensten te benoemen. Dat was meteen weer bingo. In de zin van, om dat tegen me te gebruiken.

Als laatste nog een vraag of ik wel eens met agressie te maken heb gehad. Nee, totaal niet. Maar hoe denk ik met agressieve mensen om te gaan die kwaad zijn nadat hun trein last-minute niet vertrekt. Tja, euh, geen idee. Ik was niet voorbereid op deze vraag en kon hem niet beantwoorden buiten dat je de-escalerend moet werken, want anders wordt het sowieso niets. Hierbij kreeg ik als commentaar dat ze twijfelen aan mijn weerbaarheid. Dat ik geen grenzen stel. Geloof me, ik ben 1.90 en niet de slankste. Grote jongen wil je echt mot met me hebben. Maar in zo'n sollicitatiegesprek hou ik me netjes en dat heeft blijkbaar tegen me gewerkt. Hier heb ik zelf een kans gemist, door niet zo'n vraag voor te bereiden.

Ik was niet voorbereid op zoveel negativiteit in een gesprek. Ik was voorbereid op een positief gesprek. Nu leek het er wel op alsof je alleen maar met aanrijdingen persoon of dier dan wel met agressieve passagiers te maken hebt in alleen maar nachtdiensten die je draait. Ik dacht dat het een meer positieve insteek zou gaan worden waarin je uitlegt waarom je aan bepaalde competenties voldoet. 

Ik heb er een nare smaak aan over gehouden, m.n. omdat er amateur psychologie is bedreven door functionarissen die dat niet als professie hebben. Ik zou als ik aan die zijde van de tafel had gezeten en twijfel zou hebben bij het verhaal, afgesproken hebben dat het goed besproken wordt met de psycholoog in de volgende testronde. Ik begrijp heel goed dat het een belangrijk punt is. Er zijn waarschijnlijk te veel machinisten arbeidsongeschikt geraakt door dit soort voorvallen. En dan lijkt op eerste hand logisch om iemand die schade heeft geleden meteen af te wijzen. Misschien is zo iemand ondertussen wel expert geworden en kan je als organisatie van tips en tricks voorzien en leren. Had het bij de specialisten neergelegd, daar waar het hoort.

Jammer, helaas. Ik weet zeker dat het me goed had bevallen, maar life goes on. 

(Ook een mentor die ik heb leren kennen tijdens een cabinerit is ietwat perplex dat het gesprek zo is gegaan)

Voor andere wannabees: Uit het document dat hierboven verlinkt is, is heel veel te halen.